Sad za Zavod mogu da kažem da su se do 2004. godine dešavale te čudne okolnosti zaposlenima ili saradnicima koji su bili angažovani ovde u Zavodu po pitanju dežurstava, obavljanja radova, dakle i istraživačima i spremačicma i tehničkom osoblju i tako dalje. Elem, porodica jevrejska, a vi znate da se nalazimo u jevrejskoj četvrti koja je nekad bila dole od ispod Cara Dušana do Dunava, a sada odnosno od 19. veka jevrejska mahala takozvana se proširila i na ovo područje tu u blizini džamije. Porodica koja je ovde nekada živela se prezivala Eškenazi tako da i samo prezime govori kojoj grupi jevrejskog naroda su pripadali, znači tim takozvanim severnim jevrejima koji su govorili jidiš i nemački dijalekat imali. Porodica koliko sam uspeo da dođem u tim arhivskim dokumentima se sastojala od bake, dede, dva sina. Jedan je bio oženjen, drugi nije, što je neobično za jevreje i taj koji je bio oženjen imao je troje dece. Dvadesetih godina je porodica bila na okupu, dakle svi se pominju, kada bi trebalo da je i loza zasađena. I postoje dve verzije njihovog stradanja u Drugom svetskom ratu. Jedna jeste, da je pošto je ovaj prostor Dorćola dosta stradao u šestoaprilskom bombardovanju, da je jedna od bombi pala i da su oni svi izginuli tom prilikom i da su ih komšije sahranile u dvorištu kuće, a druga jeste da su se opirali prilikom hapšenja radi odvođenja u logor Staro sajmište ili u onu pokretnu gasnu komoru i da su onda na licu mesta stradali odnosno ubijeni uglavnom da su nasilom smrću postradali nažalost. I tu priču spominjem zbog onog što se dešavalo nakon toga. Nemamo podatke o neobičnim okolnostima tokom pedesetih, šezdesetihtih, sedamdesetih godina jer se Zavod koji je osnovan 1967 godine prvobitno nalazio u Nemanjinoj ulici gde je danas zgrada ministarstava, pa nakon toga u ulici Kralja Petra, da bi se iz te zgrade u ulici Kralja Petra početkom osamdesetih godina preselio u ovu zgradu koju je država sagradila za Zavod za proučavanje kulturnog razvitka. I već tokom osamdesetih godina od strane istraživača, znam im imena, ali razumete me da zbog diskrecije neću pominjati ime, su počele te okolnosti ne samo čudnih događanja noću nego i rano jutro, pa čak i tokom dana. A to je recimo da je neko sam u zgradi da se čuje povlačenje vode ili putovanje vode kroz cevi, pa u garaži tad je to bila kotlarnica isto kao povlačenje džakova sa cementom, pa onda razni čudni zvuci do najčudnijih i najuverljivijih za one koji su to doživeli ja nisam srećom, a to je penjanje uz stepenice a da nikog nema znači da nema fizičke pojave. I naravno da su ljudi zavisno od toga kakav imaju odnos prema svetu religiozan, nereligiozan, ateistički tada možda većinom, sujeverni, ne sujeverni svi isto doživljavali i različito reagovali, većinom uplašeno što je za očekivati kako bi većina od nas, a bilo je onih koji su racionalizovali eto kako smo ih mi odmila nazvali to je treća smena naša, ništa neobično navikli smo na njih...